Anita verkocht samen met haar broers hun ouderlijk huis in Nijland. Hun vader wilde de verkoop al in gang zetten omdat hij ziek was. “Hij las een stuk over Neeltje in de krant, maar uiteindelijk heeft hij haar jammer genoeg nooit ontmoet.”

Onze kennismaking met Neeltje was geweldig, een gesprek van twee uur waarin we vooral veel plezier hadden. Ze is hartelijk, begripvol en vriendelijk, ze voelt alles goed aan en heeft alle geduld van de wereld. Mijn broer vindt haar ontwapenend. Daarnaast regelt ze alles voor je en, belangrijk, ze blijft ook zakelijk. De verkoop van het huis is een feestje geworden door Neeltje.”

“Mijn vader woonde nog alleen in zijn huis. Mijn ouders waren van het type: we bewaren alles, je weet nooit of je het nog nodig hebt. Daarnaast was mijn vader een soort hobbyboer. Dus er stonden overal bakjes, stekjes en dat soort dingetjes. Tijdens het opruimen zou ik een kast kapot trappen, maar ik viel daarbij ongelukkig en moest naar de SEH. Maar er zou over vijftien minuten een koper komen voor de tafel. Neeltje was er ook voor inspectie en heeft toen de verkoop van de tafel overgenomen en zelfs meegeholpen om hem te tillen. Kijk, dat is Neeltje, zij doet dat gewoon. Ze ontzorgt! Je gunt iedereen toch een Neeltje?”